maarten peters - bevroren tranen 2
Zondag 31 oktober 2021
aanvang 15.00 uur
entree: 12,50
N.B. test- of vaccinatiebewijs verplicht (klik hier voor meer informatie)
aanvang 15.00 uur
entree: 12,50
N.B. test- of vaccinatiebewijs verplicht (klik hier voor meer informatie)
Op zondag 29 maart 1945 is Dinxperlo bevrijd, dat was in 2020 exact 75 jaar geleden. Speciaal voor deze gebeurtenis heeft Maarten Peters zijn voorstelling “Bevroren tranen 2 ” geschreven. Een vervolg op zijn indrukwekkende voorstelling nu 6 jaar geleden in Dinxperlo ter gelegenheid van 70 jaar bevrijding Dinxperlo. Deze voorstelling kent een bijzondere liederen cyclus van zanger componist Maarten Peters; gezongen verhalen, als kleine monumentjes.
Door de crisis rond Corona is deze voorstelling uitgesteld maar wordt nu ingehaald op zondag 31 oktober a.s.
Maarten Peters schrijft en zingt al sinds 1999 elk jaar een nieuw lied voor de grote 4 mei Herdenking. Hij heeft zijn liederen verzameld onder de titel “Bevroren tranen“.
De muziek voorstelling “Bevroren tranen 2” geeft op een eigentijdse manier vorm aan de herinnering en het herdenken. Het zijn liedjes die op een poëtische manier vertellen, die een verbinding leggen tussen toen en nu. En het zijn allemaal liedjes waar ook weer een mooi verhaal bij hoort. Maarten zingt en vertelt in deze voorstelling over zijn ontmoetingen met geweldige mensen en gebeurtenissen uit het verleden en heden die hem inspireerde tot het schrijven van dit bijzondere repertoire dat troost en hoop geeft, voor jong en oud.
Maarten Peters zingt zijn liederen niet alleen om stil te staan bij de gebeurtenissen vanuit het verleden, maar ook om vooruit te kijken. De boodschap die Maarten mee wil geven is: “Als je wilt dat de gebeurtenissen uit het verleden zich niet herhalen, dan moet je er wat aan doen. Wij allemaal! Wat mijzelf betreft, wil ik graag de mooiigheid van de wereld laten zien. Wij mensen hebben een enorme veerkracht.”
Bij de begrafenis van zijn vriendin Beppie heeft Maarten afscheid van haar genomen met het zingen van enkele liedjes, een vriendin van hem die terecht kwam in achtereenvolgens Kamp Vught, Auschwitz en vrouwenkamp Ravensbrück. Alle drie heeft ze overleeft en waar een ander in wrok verder zou leven deed Beppie het tegenovergestelde. Vijf jaar lang heeft Maarten Peters workshops gegeven op het terrein van Kamp Ravensbrück o.a. over de liedjes die hij schrijft m.b.t. herdenken en de verbindingen tussen 40/45 en onze tijd. Verder was hij ook betrokken bij de opening van het Holocaust namenmonument en heeft hij samen met Regimentsfanfare "Garde Grenadiers en Jagers" opgetreden in Musis te Arnhem.
Maarten Peters trekt met zijn voorstelling een breed publiek. "Oudere mensen die als kind nog een stukje oorlog hebben meegemaakt, maar ook veel jongeren. Niet vreemd, je ziet dat we in een tijdperk leven waarin rechts terrein probeert terug te winnen en daar moet je tegenin aan. Dat houdt jongeren bezig.''
Met zijn muziek probeert hij lijnen te trekken tussen toen en nu. "Veel mensen die terugkijken op de Tweede Wereldoorlog, denken: 'Ik zou dit of dat hebben gedaan.' Maar is dat wel zo? Een vraag die niet zo makkelijk is te beantwoorden. Zo is daar het lied 'Wat zou ik doen'. Een vraag om te stellen in hedendaagse situaties. Stel je zit in de bus naast iemand met een donkere huidskleur en er stapt een passagier in die tegen die persoon racistisch begint uit te varen. Wat te doen dan? Sta je op en zeg je er wat van? Of blijf je stil? En wat doen we met de vluchtelingen die aan de grens staan? Het refrein van het lied is: 'Ben ik mens genoeg?' Iets om over na te denken.''
Door de crisis rond Corona is deze voorstelling uitgesteld maar wordt nu ingehaald op zondag 31 oktober a.s.
Maarten Peters schrijft en zingt al sinds 1999 elk jaar een nieuw lied voor de grote 4 mei Herdenking. Hij heeft zijn liederen verzameld onder de titel “Bevroren tranen“.
De muziek voorstelling “Bevroren tranen 2” geeft op een eigentijdse manier vorm aan de herinnering en het herdenken. Het zijn liedjes die op een poëtische manier vertellen, die een verbinding leggen tussen toen en nu. En het zijn allemaal liedjes waar ook weer een mooi verhaal bij hoort. Maarten zingt en vertelt in deze voorstelling over zijn ontmoetingen met geweldige mensen en gebeurtenissen uit het verleden en heden die hem inspireerde tot het schrijven van dit bijzondere repertoire dat troost en hoop geeft, voor jong en oud.
Maarten Peters zingt zijn liederen niet alleen om stil te staan bij de gebeurtenissen vanuit het verleden, maar ook om vooruit te kijken. De boodschap die Maarten mee wil geven is: “Als je wilt dat de gebeurtenissen uit het verleden zich niet herhalen, dan moet je er wat aan doen. Wij allemaal! Wat mijzelf betreft, wil ik graag de mooiigheid van de wereld laten zien. Wij mensen hebben een enorme veerkracht.”
Bij de begrafenis van zijn vriendin Beppie heeft Maarten afscheid van haar genomen met het zingen van enkele liedjes, een vriendin van hem die terecht kwam in achtereenvolgens Kamp Vught, Auschwitz en vrouwenkamp Ravensbrück. Alle drie heeft ze overleeft en waar een ander in wrok verder zou leven deed Beppie het tegenovergestelde. Vijf jaar lang heeft Maarten Peters workshops gegeven op het terrein van Kamp Ravensbrück o.a. over de liedjes die hij schrijft m.b.t. herdenken en de verbindingen tussen 40/45 en onze tijd. Verder was hij ook betrokken bij de opening van het Holocaust namenmonument en heeft hij samen met Regimentsfanfare "Garde Grenadiers en Jagers" opgetreden in Musis te Arnhem.
Maarten Peters trekt met zijn voorstelling een breed publiek. "Oudere mensen die als kind nog een stukje oorlog hebben meegemaakt, maar ook veel jongeren. Niet vreemd, je ziet dat we in een tijdperk leven waarin rechts terrein probeert terug te winnen en daar moet je tegenin aan. Dat houdt jongeren bezig.''
Met zijn muziek probeert hij lijnen te trekken tussen toen en nu. "Veel mensen die terugkijken op de Tweede Wereldoorlog, denken: 'Ik zou dit of dat hebben gedaan.' Maar is dat wel zo? Een vraag die niet zo makkelijk is te beantwoorden. Zo is daar het lied 'Wat zou ik doen'. Een vraag om te stellen in hedendaagse situaties. Stel je zit in de bus naast iemand met een donkere huidskleur en er stapt een passagier in die tegen die persoon racistisch begint uit te varen. Wat te doen dan? Sta je op en zeg je er wat van? Of blijf je stil? En wat doen we met de vluchtelingen die aan de grens staan? Het refrein van het lied is: 'Ben ik mens genoeg?' Iets om over na te denken.''
